Nasıl da ihanet ettim bloguma. Haftalarca yazmamayı bırak, sildim hatta. Sildim, ve günler sonra şimdi, az önce bloggerın bana bir kez daha tanıdığı şansı kullanarak silme işlemini geri aldım. Halbuki iyi de gidiyorduk. Seviyordum burayı. Anonim olma fikrini seviyordum. İçsem de sıçsam da kendi halım gibi. İnsanların da camdan bakmasına izin veriyordum hem de. Şimdi güzel bir laf edeceğim. Harbiden güzel gibi ama ha. Şöyle ki; köyde yaşayan bir insan için bir avuç da olsa toprak sahibi olmak ne kadar önemliyse, bizler için bu çağda, bu bilgisayar devrinde yazıp çizebileceğin, dijital bir şekilde var olacabileceğin bir yerin de olması o kadar önemli. Bence. Naçizane fikrim.
Öhöm, öyle işte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder